Wij horen regelmatig: 
"Hadden we het maar eerder geweten dat VPTZ bestaat!"  
"Wij moeten werken en wij hebben een gezin".
"Wij wonen niet dichtbij mijn ouders".
"Fijn dat moeder 's nachts niet alleen is, want de Buurtzorg of STMR komt niet alle nachten".
"O, kunnen jullie ook alleen één of twee uren in de week, of per dag komen, zodat .......... even wat anders kan doen?".

Wij komen zónder kosten bij alle situaties waar een terminale patiënt is. 
Echt mogelijk: delen van 24 uren per dag op een aantal dagen van de hele week.
Al 30 jaren in de Betuwe. (25-jarig jubileum was in mei 2014)
Er zijn uitstekende referenties.

Vele jaren heb ik als vrijwilligster van VPTZ aanwezig mogen zijn bij mensen in een terminale fase.

Mijn eerste inzet was op een middag. Ik weet nog dat ik euforisch naar huis fietste, zo blij was ik, te beseffen dat mijn hulp zo gewenst en nodig was geweest. Met een bijzonder goed gevoel was ik voornemens om dit nog heel lang te willen blijven doen.

Inmiddels zijn de inzetten voor mij lichamelijk zwaar geworden en ben ik gevraagd om als coördinator bij VPTZ te blijven. Met mijn ervaring als manager in de zorg, hoefde ik geen moment te twijfelen en kon ik op een andere manier mijn bijdrage leveren aan het werken bij VPTZ. Het belang en de wens van een stervende om thuis in de vertrouwde omgeving te kunnen blijven, is een goed recht. Als ik daar mijn steentje in kan bijdragen, doe ik dat met liefde, motivatie en inzet.

Samen met de vrijwilligers kunnen bijdragen aan de wens van een terminale zieke om thuis te kunnen sterven geeft mij en zeker ook onze vrijwilligers heel veel voldoening.

Henriette

Na mijn pensionering in 2009 als teamleider bij de Raad voor de Kinderbescherming heb ik 6 jaar als vrijwilliger gewerkt in de hospice in Dordrecht. Dat is een zogenaamd “bijna-thuis-huis”. Het werk gaf mij veel voldoening. Helaas kwam er een eind aan vanwege mijn verhuizing naar Huissen. Samen met Liesbeth woon ik sinds september 2016 in het Laaksevoetpad, een rustig straatje dicht bij het centrum van de stad. Nadat we een beetje gesetteld waren heb ik n.a.v. een advertentie gebeld met de VPTZ om te informeren naar de mogelijkheden om vrijwilliger te worden. Ik kreeg bezoek van de coördinator Cia Groen, mijn voorganger. Het was een prettig gesprek met als eindconclusie dat de VPTZ minder geschikt voor me was omdat ik het niet zag zitten om nachtdiensten te draaien. Dit vanwege een aantal andere activiteiten. Een paar weken na het gesprek met Cia werd ik benaderd door Jaap Toornvliet met de vraag of ik de opvolger wilde worden van Cia, die vanwege privéomstandigheden genoodzaakt was te stoppen. Tegen deze vraag heb ik wel ja gezegd.